Ένα μοναδικό μουσείο, που σπάνια συναντάς παγκοσμίως, βρίσκεται στην περιοχή Βλυχάδια της Καλύμνου και ανήκει στον επιχειρηματία και ιστορικό Γιάννη Βαλσαμίδη.
Στο μικρό αλλά εξαρετικό νησί των Δωδεκανήσων, με τους πολύ φιλόξενους κατοίκους και σε μια πανέμορφη περιοχή, με εξαιρετική παραλία και θάλασσα, μπορείς να συναντήσεις ένα θέαμα που ούτε περίμενες ότι θα βρεις.
Ενα ιδιαίτερο μουσείο με τρία μεγάλα δωμάτια που έχουν 17.000 θαλάσσια ευρήματα, που δίνουν συνολικά 36.000 μοναδικά εκθέματα.
Το μουσείο ιδρύθηκε από τον Σταύρο Βαλσαμίδη, πατέρα του Γιάννη, ο οποίος υπήρξε επαγγελματίας σφουγγαράς και είχε αρχίσει τη συλλογή των μοναδικών αυτών ευρημάτων.
Το τέλος της ζωής του όμως ήταν συγκλονιστικό: «Έφυγε» στο χώρο που αγάπησε όσο κανένα άλλο, στο βυθό της θάλασσας, στη διάρκεια μιας κατάδυσης.
Στη μνήμη του, συνεπώς, ο γιος του Γιάννης, όχι απλά διατήρησε το μουσείο, αλλά το επέκτεινε και σκέπτεται να το αναπτύξει ακόμη περισσότερο.
Είναι ένας «ιερός» για τον ίδιο χώρος, με έντονο συμβολισμό, τόσο για την οικογένειά του, όσο και για το νησί.
Μπαίνοντας στο μουσείο, μάλιστα, μπορείς να δεις το αφιέρωμα της εφημερίδας «ΒΗΜΑ» προ αρκετών ετών.
Το μουσείο αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες, που ψάχνουν να βρουν κάτι διαφορετικό στο νησί της Καλύμνου, το οποίο έχει τεράστια ναυτική παράδοση και ιστορία στην σπογγαλιεία.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν επιδείξει ελληνικά, αλλά και τουρκικά ΜΜΕ, ενώ έχουν γυριστεί και ντοκιμαντέρ.
Ο Γιάννης Βαλσαμίδης ωστόσο μιλά για «αδιαφορία των τοπικών φορέων», καθώς πρόκειται για μια προσπάθεια που στηρίζεται αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις.
Πολλά γκρουπ τουριστών, αλλά και σχολεία επισκέπτονται το μουσείο και μένουν εντυπωσιασμένοι.
Ένα από τα πρώτα εκθέματα που μπορεί να δει κάποιος είναι μάλιστα το αγαλματίδιο ενός θεού της Συρίας που χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού.
Μάλιστα, φέρεται να απεικονίζει τη μορφή ανθρώπου και γάτας. Βρέθηκε σε υποθαλάσσιο σπήλαιο της περιοχής «Πυθάρι» και εκτιμάται πως έχει κλαπεί από Πειρατές, οι οποίοι είχαν πάρει τα ρουμπίνια που πιθανότατα είχε στα μάτια και στη συνέχεια το πέταξαν.
Τα εκθέματα εντυπωσιάζουν. Αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι στο βυθό της θάλασσας. Είναι όλα ευρήματα από χρόνια κατάδυσης του Σταύρου Βαλσαμίδη.
Υπάρχουν πολλά εκθέματα, σφουγγάρια όλων των ειδών, το Ιπποκράτειο κοχύλι, ένας αμφορέας της πρώιμης εποχής του χαλκού, αλλά και ταριχευμένα ψάρια και όστρακα.
Οι σφουγγαράδες ήταν ένα από τα πλέον διαδεδομένα επαγγέλματα στην Κάλυμνο, που ονομάζεται και νησί των σφουγγαράδων γι΄ αυτό το λόγο.
Τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, πολλοί ντόπιοι είτε από την αγάπη τους για το βυθό, είτε εξαιτίας της ανάγκης για επιβίωσης, άφηναν σε νεαρή ηλικία τα σπίτια τους και έφευγαν για μήνες με μισθωμένες βάρκες και σκάφη στη Μεσόγειο για τη συλλογή σφουγγαριών.
Ενα επάγγελμα επικίνδυνο, καθώς πολλοί έχαναν τη ζωή τους στο βυθό (δεν υπήρχαν παλαιότερα τα μέτρα ασφαλείας που εφαρμόζονται τώρα), ενώ άλλοι επέστρεφαν με προβλήματα υγείας (πιο γνωστή ασθένεια ήταν η νόσος των δυτών, στην οποία οι σφουγγαράδες πάθαιναν ένα είδος παράλυσης).
Έδιναν ωστόσο τον όρκο των σφουγγαράδων, το λεγόμενο σφουγγάρι-τομάρι.
Σκάφανδρο, αλλά και στολές δυτών
Δείτε τι είπε σε παλαιότερη συνέντευξή του στο kalymnos-news.gr o Γιάννης Βαλσαμίδης.
Αξίζει η επίσκεψη, για αυτό το μικρό μάθημα ιστορίας και παράδοσης, αλλά και για τη γευσιγνωσία…
Πηγή Άρθου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
