Γράφει ο
Δρ Ευάγγελος Στεργιούλης*
Πώς θα μπορούσαν να εκληφθούν οι εμφατικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου στην πρόσφατη γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος των κατεχόμενων στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ παράλληλα απέφυγε την κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα;
Το κύριο επιχείρημα του Ερντογάν εστιάστηκε στο γεγονός ότι οι συνομιλίες πέντε δεκαετιών δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, ενώ η Τουρκία σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα παρέχει ενεργά οικονομική υποστήριξη στα κατεχόμενα και όχι μόνο.
Μάλιστα, ο Τούρκος πρόεδρος σε μια προσπάθεια επίδειξης δύναμης και θράσους μαζί, επιχείρησε να αποδομήσει τη συμβολή της ειρηνευτικής δύναμης στα κατεχόμενα χρησιμοποιώντας ακόμη και προσβλητικές εκφράσεις ως προς τη χρησιμότητα της και την αμεροληψία της, σχετικά με τα πρόσφατες προκλητικές τουρκικές ενέργειες στην πράσινη γραμμή του νησιού.
Πώς όμως θα μπορούσε να εξελιχθεί στο απώτερο μέλλον το κυπριακό ζήτημα με δεδομένο ότι η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να συναινέσει στην ύπαρξη μιας ενιαίας κυπριακής κρατικής οντότητας, ενώ μετά την εθνοκάθαρση των 200.000 ελληνοκυπρίων έχει εδραιώσει ένα εκτεταμένο εποικισμό με 120.000 Τούρκους εποίκους στα κατεχόμενα, παρά το γεγονός ότι ο εποικισμός προβλέπεται ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και απαγορεύεται από τη Συνθήκη της Γενεύης του 1949.
Η ιστορία μάς διδάσκει ότι όπου εδραιώνεται μια δημογραφική αλλαγή, ακολουθούν με την πάροδο του χρόνου σημαντικές εξελίξεις ως προς την εθνική της κυριαρχία. Και ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η Αλεξανδρέττα, μια μικρή γεωγραφική περιοχή 2.000 τ.χιλ. στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας που ανήκε στη Συρία, στην οποία μετά από συστηματικό τουρκικό εποικισμό οργανώθηκε τεχνηέντως ένα δημοψήφισμα και το 1939 η περιοχή προσαρτήθηκε στην Τουρκία, με περιορισμένες έως ανύπαρκτες αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας και με τη Συρία να μην το αναγνωρίζει ακόμη και σήμερα.
Εάν λοιπόν υποθέσουμε ότι το κυπριακό ζήτημα συνεχίσει να παραμένει σε τέλμα, με την Τουρκία να συνεχίζει εσκεμμένα να καλλιεργεί και να συντηρεί το υφιστάμενο κλίμα αδιαλλαξίας, ο εποικισμός των κατεχόμενων να επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο, να πληθαίνουν τα κράτη που ανοίγουν γραφεία στα κατεχόμενα για παροχή προξενικών υπηρεσιών και παράλληλα να συνεχίζεται και να αυξάνεται η οικονομική βοήθεια της ευρωπαϊκής επιτροπής στα κατεχόμενα, τι θα μπορούσε να εμποδίσει την Τουρκία να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αλεξανδρέττας;
Η απάντηση στο εν λόγω υποτιθέμενο ερωτημα είναι αναμφίβολα η αντίδραση της ευρωπαϊκής και της διεθνούς κοινότητας και είναι βέβαιο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών, θα τύχει της υποστηριξης τους. Κατά πόσο όμως θα μπορούσε μια τέτοια υποστήριξη να αποτρέψει τελικά μία τέτοια ενδεχόμενη μελλοντική ενέργεια της Τουρκίας, όταν τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και ο ΟΗΕ είχαν σιωπηρά ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν που απορρίφθηκε από τον κυπριακό λαό με ποσοστό 70% στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004.
Καλόν είναι λοιπόν Αθήνα και Λευκωσία να έχουν καταρτίσει μία ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης ενός τέτοιου ενδεχόμενου, διότι όπως επισημαίνει και ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Πλούταρχος «Μηδέν της τύχης, αλλά πάντα της ευβουλίας και της προνοίας – Τίποτα δεν εξαρτάται από την τύχη, αλλά όλα από την ορθή κρίση και την προνοητικότητα». Και η Τουρκία μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι δεν πράττει ποτέ στην τύχη, αλλά πάντα βάσει σχεδίου που εντάσσεται στην αναθεωρητική της πολιτική.-
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστήμιου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.
Πηγή Άρθου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
