Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Στις 12:00 το μεσημέρι ώρα Ιαπωνίας στις 15 Αυγούστου 1945, μεταδόθηκε η ηχογραφημένη ομιλία του Ιάπωνα Αυτοκράτορα Χιροχίτο, προς το έθνος , που διάβαζε την αυτοκρατορική επιστολή για τον τερματισμό του πολέμου.
Η χαμηλή ποιότητα της ηχογράφησης, σε συνδυασμό με την κλασική ιαπωνική γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Αυτοκράτορας στο Rescript, έκανε την ηχογράφηση πολύ δύσκολη για τους περισσότερους ακροατές. Επιπλέον, ο Χιροχίτο, δεν ανέφερε ρητά την παράδοση στην ομιλία του.
Για να αποφευχθεί η σύγχυση, μετά την ηχογράφηση ακολούθησε αμέσως διευκρίνιση, ότι η Ιαπωνία όντως παραδόθηκε άνευ όρων στους Συμμάχους.
Η αντίδραση του κοινού στην ομιλία του Αυτοκράτορα ποικίλλει .
Πολλοί Ιάπωνες απλώς την άκουσαν και μετά συνέχισαν τη ζωή τους όσο καλύτερα μπορούσαν, ενώ ορισμένοι αξιωματικοί του Στρατού και του Ναυτικού επέλεξαν την αυτοκτονία αντί να παραδοθούν.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΧΟΥ
Ένας από αυτούς που επέλεξαν τον κώδικα της τιμής- σύμφωνα με τα ιαπωνικά στρατιωτικά έθιμα,- ήταν ο Matome Ugaki (宇垣 纏, Ugaki Matome , (15 Φεβρουαρίου 1890 – 15 Αυγούστου 1945) ναύαρχος στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έγινε… καμικάζι, επιτέθηκε εναντίον αμερικανικών στόχων και αυτοκτόνησε!
Γεννημένος σε μια αγροτική οικογένεια, ο Ugaki εισήλθε στην Αυτοκρατορική Ιαπωνική Ναυτική Ακαδημία στις 11 Σεπτεμβρίου 1909 [4] και αποφοίτησε στην 40η τάξη της στις 17 Ιουλίου 1912.
Τοποθετήθηκε ένατος από τους 144 δόκιμους της τάξης του και ήταν καλός φίλος με τους συμμαθητές του στη Ναυτική Ακαδημία Tamon Yamaguchi και Yoshio Suzuki, οι οποίοι σκοτώθηκαν και οι δύο στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο ιδιος τραυματίστηκε σοβαρά σε αεροπορική ενέδρα.
Συγκεκριμένα ο Ugaki και ο Yamamoto ταξίδευαν με ξεχωριστά βομβαρδιστικά Mitsubishi G4M ( συμμαχική ονομασία “Betty”) όταν μαχητές της Πολεμικής Αεροπορίας του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών κατέρριψαν και τα δύο αεροσκάφη πάνω από το Bougainville στα Νησιά Σολομώντα στις 18 Απριλίου 1943 .
Ο Yamamoto σκοτώθηκε, το αεροσκάφος του συνετρίβη στη ζούγκλα, ενώ το αεροπλάνο του Ugaki έπεσε στη θάλασσα με μεγάλη ταχύτητα.
Ο Ugaki ήταν ένας από τους τρεις επιζώντες, με τους άλλους να είναι ο πιλότος του βομβαρδιστικού, ο Υπαξιωματικός Flight 2ης Τάξης Hiroshi Hayashi και ένας άλλος αξιωματικός του προσωπικού, ο πλοίαρχος Motoharu Kitamura.
Στις 22 Μαΐου 1943, ο τραυματίας Ugaki προσαρτήθηκε στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού για νοσηλεία.
Μετά την ανάρρωσή του από τα τραύματά του, ο Ugaki ανέλαβε τη διοίκηση της 1ης Μεραρχίας Θωρηκτών (αποτελούμενη από τους Nagato , Yamato , και Musashi ) στις 25 Φεβρουαρίου 1944, αρχικά με τον Nagato ως ναυαρχίδα του , στη συνέχεια μεταφέροντας τη σημαία του στο Yamato στις αρχές Μάιος 1944.
Στις 15 Νοεμβρίου 1944, ο Ugaki ανακλήθηκε στην Ιαπωνία και διατάχθηκε να υπηρετήσει στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1945, διορίστηκε διοικητής του 5ου εναέριου Στόλου με έδρα το Kyūshū και επιβλέποντας όλα τα ναυτικά αεροσκάφη στην περιοχή από το αρχηγείο του σε ένα καταφύγιο σπηλιάς για να τον προστατεύσει από την αυξανόμενη απειλή της Αεροπορίας του Στρατού των ΗΠΑ.
Τον Μάρτιο του 1945, εξαπέλυσε χτύπημα μεγάλης εμβέλειας με αεροσκάφη καμικάζι εναντίον του αμερικανικού στόλου που ήταν αγκυροβολημένο στην Ατόλη Ulithi .
Μετά την έναρξη της μάχης της Οκινάουα την 1η Απριλίου 1945, διέταξε τα πρώτα κύματα της επιχείρησης Kikusui(“Chrysanthemum Water”), η οποία περιελάμβανε εκατοντάδες επιθέσεις καμικάζι εναντίον πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στην περιοχή της Οκινάουα τον Απρίλιο του 1945.
Αν και τέτοιες αεροπορικές επιθέσεις συνεχίστηκαν σε όλη την εκστρατεία της Οκινάουα και προκάλεσαν τρομερές επιφανειακές ζημιές και απώλειες πληρώματος , κανένα συμμαχικό πολεμικό πλοίο μεγαλύτερο από ένα αντιτορπιλικό δεν βυθίστηκε απευθείας από καμικάζι την άνοιξη του 1945.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Στις 15 Αυγούστου 1945, ο αυτοκράτορας έκανε την ραδιοφωνική ανακοίνωση ανακοίνωσε το τέλος και κάλεσε τον στρατό να καταθέσει τα όπλα.
Αφού άκουσε την ανακοίνωση της ήττας της Ιαπωνίας , ο Ugaki έκανε μια τελευταία καταχώριση στο ημερολόγιό του σημειώνοντας ότι δεν είχε λάβει ακόμη επίσημη εντολή κατάπαυσης του πυρός και ότι μόνος του έφταιγε για την αποτυχία των γενναίων αεροπόρων του να σταματήσουν τον εχθρό.
Θα πετούσε ο ίδιος μια τελευταία αποστολή για να δείξει το αληθινό πνεύμα του bushido !
Οι υφιστάμενοι του διαμαρτυρήθηκαν, και ακόμη και αφού ο Ugaki είχε σκαρφαλώσει στο πίσω κάθισμα ενός βομβαρδιστικού βομβαρδιστικού Yokosuka D4Y (Συμμαχικό όνομα “Judy”) που πιλότο είχε τον πλοίαρχο Tatsuo Nakatsuru, Αξιωματικός Πληροφοριών.
Ο Akiyoshi Endo —του οποίου τη θέση στο ρόστερ των καμικάζι είχε σφετεριστεί ο Ugaki— σκαρφάλωσε στον ίδιο χώρο που είχε ήδη καταλάβει ο ναύαρχος.
Έτσι, το αεροσκάφος με επί κεφαλης τον Ugaki απογειώθηκε με τρεις άνδρες, σε αντίθεση με δύο στα υπόλοιπα δέκα αεροσκάφη.
Πριν επιβιβαστεί στο αεροσκάφος του, ο Ugaki πόζαρε για φωτογραφίες και αφαίρεσε τα διακριτικά του βαθμού από τη σκούρα πράσινη στολή του, παίρνοντας μόνο ένα τελετουργικό κοντό σπαθί που του είχε χαρίσει ο ναύαρχος Yamamoto.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ «ΚΑΜΙΚΑΖΙ»
Σύμφωνα με στοιχεία αυτής της τελευταίας πτήσης, πιθανότατα ακολούθησαν τον αεροδιάδρομο Ryukyu νοτιοδυτικά προς τα πολλά μικρά νησιά βόρεια της Οκινάουα, όπου οι αμερικανικές δυνάμεις εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε επιφυλακή στο πιθανό τέλος των εχθροπραξιών.
Ο Έντο υπηρέτησε ως ασυρματιστής κατά τη διάρκεια της αποστολής, στέλνοντας τα τελευταία μηνύματα του Ugaki, το τελευταίο από τα οποία στις 19:24 ανέφερε ότι το αεροπλάνο είχε ξεκινήσει την κατάδυσή του σε ένα αμερικανικό σκάφος.
Ωστόσο, τα αρχεία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, δεν αναφέρουν καμία επιτυχημένη επίθεση εκείνη την ημέρα, και είναι πιθανό ότι όλα τα αεροσκάφη στην αποστολή (με εξαίρεση τρία που επέστρεψαν λόγω προβλημάτων στον κινητήρα) συνετρίβησαν στον ωκεανό, χτυπημένα από αμερικανικά αντιαεροπορικά πυρά.
Αν και δεν υπάρχουν ακριβείς αναφορές για αναχαίτιση από μαχητικά του Ναυτικού ή Πεζοναυτών ή μονάδες επιφανείας του Στόλου του Ειρηνικού εναντίον εχθρικών αεροσκαφών σε αυτήν την περιοχή κατά τη στιγμή της παράδοσης, είναι πιθανό η περαιτέρω έρευνα να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το ποια πλοία (αν υπάρχουν) επιτέθηκε.
Το επόμενο πρωί, το πλήρωμα του LST-926 ισχυρίστηκε ότι βρήκε τα υπολείμματα ενός “cockpit” που σιγοκαίει ακόμη (που υποδηλώνει κατάρριψη ή βίαιη πτώση κάποιου είδους, αλλά όχι την ακριβή αιτία) με τρία πτώματα στην παραλία του νησιού Iheyajima .
Ο τρίτος άνδρας, με το κεφάλι του τσακισμένο και το δεξί του χέρι έλειπε, φορούσε μια σκούρα πράσινη στολή και ένα κοντό σπαθί βρέθηκε κοντά.
Οι ναυτικοί έθαψαν τα πτώματα στην άμμο.
Του απονεμήθηκε μετά θάνατον το «Μεγάλο Κορδόνι του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ηλίου».
Πληροφορίες
Hoyt, Edwin (1993). The Last Kamikaze: The Story of Matome Ugaki.
Nishida, Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό “Ugaki Matome”.
Ugaki, Matome (1991). Fading Victory: The Diary of Ugaki Matome, 1941–1945.
Πηγή Άρθου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
