Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα: 56 χρόνια από τη δολοφονία του-6 πράγματα που δεν γνωρίζατε για τον Κομαντάντε | mynews.gr

Συνολικά 56 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα (9/10) από τη δολοφονία του Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, του συχνά αποκαλούμενου ως Κομαντάντε, του ανθρώπου που παραμένει μέχρι σήμερα μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες παγκοσμίως και ένα από τα σύμβολα της αιώνιας επανάστασης.

Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928, στο Ροζάριο της Αργεντινής και ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά μιας μεσοαστικής οικογένειας με αριστερές αναφορές.

Παρά το γεγονός ότι έπασχε από κρίσεις άσθματος, που τον «συντρόφευαν» μέχρι το τέλος της ζωής του, διακρίθηκε για τις αθλητικές του επιδόσεις, ιδιαίτερα στην ποδηλασία και τη σκοποβολή.

Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και, μετά την αποφοίτησή του, πήγε στη Γουατεμάλα, όπου ο συνταγματάρχης Χακόμπο Άρμπενς ήταν ο ηγέτης ενός προοδευτικού καθεστώτος και στόχευε στην περάτωση της κοινωνικής επανάστασης.

Ωστόσο, μετά την ανατροπή του Άρμπενς από πραξικοπηματίες, υποστηριζόμενους από τη CIA, ο Γκεβάρα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ΗΠΑ θα κατέπνιγαν κάθε αριστερή κυβέρνηση της Λατινικής Αμερικής, διαμορφώνοντας τη θεωρεία ότι μόνο μέσα από μια παγκόσμια επανάσταση θα μπορέσει να επικρατήσει ο σοσιαλισμός.

Έτσι, βρήκε καταφύγιο στο Μεξικό, όπου συνάντησε τους αδελφούς Κάστρο, οι οποίοι προετοίμαζαν στην Κούβα τη μεγάλη ανατροπή του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα. Σύντομα, μετά την προσχώρησή του στις δυνάμεις τους, ο Τσε άρχισε να εκπαιδεύεται στον ανταρτοπόλεμο και μαζί με τους συναγωνιστές του, με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο, στις 2 Ιανουαρίου 1959, ανέτρεψαν τον Μπατίστα και εφάρμοσαν ένα προοδευτικό και μαρξιστικό καθεστώς.

Μετά τον Απρίλιο του 1965, ο Τσε εξαφανίστηκε από τη δημόσια ζωή, με πολλούς να κάνουν λόγο για διαφωνίες του με τον Κάστρο, αναφορικά με την οικονομική πολιτική που εφάρμοζε, αλλά και ιδεολογικές αποκλίσεις από το εγκαθιδρυμένο καθεστώς.

Οι περιπλανήσεις του τον οδήγησαν στη Βολιβία, η οποία ήταν αντιμέτωπη με τη χούντα του στρατηγού Ρενέ Μπαριέντος, την οποία υποστήριζαν και οι ΗΠΑ.

Σύντομα, ο Γκεβάρα οργάνωσε στη ζούγκλα της Σάντα Κρουζ μια ομάδα ανταρτών, που αποτέλεσαν τον πυρήνα του Βολιβιανού Απελευθερωτικού Στρατού, δίνοντας τις πρώτες τους μάχες τον Μάρτιο του 1967.

Η δράση του Γκεβάρα τον έφερε σε μεγάλο κίνδυνο, με τον Μπαριέντος να ζητά το κεφάλι του επί πίνακι, για να το κρεμάσει σε κεντρικό φανοστάτη της Λα Παζ. Παρά το κυνήγι που είχε εξαπολυθεί εναντίον του ο Τσε συνέχισε τον αγώνα του κατά του Βολιβιανού δικτάτορα, πέφτοντας τον Οκτώβριο του 1967 στα χέρια των βολιβιανών ειδικών δυνάμεων.

Το τέλος του, στις 9 Οκτωβρίου του 1967, βάρβαρο, καθώς οι Βολιβιανοί τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ, αφού πρώτα τον βασάνισαν και μετά βεβήλωσαν τη σορό του.

«Ξέρω ότι ήρθατε να με σκοτώσετε. Πυροβόλησε, θα σκοτώσεις μόνο έναν άνθρωπο», φέρεται να ήταν τα τελευταία και μοναδικά του λόγια, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και βιογράφο του Τζον Λι Άντερσον.

6 άγνωστες αλήθειες για τον “Κομαντάντε”

1.Εκτελέστηκε σαν να σκοτώθηκε σε μάχη

Ο εκτελεστής του Γκεβάρα, ο λοχίας Μάριο Τεράν, έδωσε μάχη με υπόλοιπους αξιωματικούς για το ποιος θα έχει την τιμή να σκοτώσει τον αιχμάλωτο. Μάλιστα, με διαταγή του Μπαριέντος, τον πυροβόλησε με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται ότι σκοτώθηκε σε μάχη. Η σορός του Γκεβάρα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Βαγιεγκράντε, όπου ένας στρατιωτικός γιατρός του ακρωτηρίασε τα δύο χέρια ως αποδεικτικό στοιχείο, με τη σορό του να θάβεται σε άγνωστο σημείο.

Τελικά, ο τάφος του αποκαλύφθηκε, τριάντα χρόνια μετά, κοντά στο αεροδρόμιο του Βαγιεγκράντε από Κουβανούς ιατροδικαστές.

2. Ήταν κατά το ήμισυ Ιρλανδός

Ο προ-προ-προ-προ-προ-προπάππους του Τσε, ο Πάτρικ Λιντς Lynch, μετανάστευσε από την Ιρλανδία, το 1700, στην Αργεντινή, όπου παρέμεινε και μεγάλωσε την οικογένειά του. Από την άλλη πλευρά της οικογένειάς του είχε βασκική καταγωγή.

3. Ήταν επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας της Κούβας

Μετά την Κουβανική Επανάσταση, ο Γκεβάρα ανέλαβε διάφορες θέσεις που αφορούσαν την οικονομία.Μεταξύ αυτών ήταν και ο διορισμός του στην Εθνική Τράπεζα της Κούβας, το 1959, γεγονός που του έδωσε την εξουσία να κατευθύνει αποτελεσματικά την οικονομία της χώρας, την οποία χρησιμοποίησε για να μειώσει την εξάρτηση της Κούβας από τις εξαγωγές ζάχαρης και το εμπόριο εντός των ΗΠΑ, αυξάνοντας αντ’ αυτού το εμπόριο με τη Σοβιετική Ένωση.

Θέλοντας να σηματοδοτήσει πλήρως την περιφρόνησή του για το χρήμα και τα συστήματα που το περιέβαλλαν, υπέγραφε απλώς τα χαρτονομίσματα της Κούβας ως «Τσε». Αργότερα διορίστηκε επίσης Υπουργός Βιομηχανίας.

4. Αύξησε σημαντικά το ποσοστό αλφαβητισμού στην Κούβα

Σύμφωνα με την UNESCO, πριν από το 1959, το ποσοστό αλφαβητισμού της Κούβας ήταν περίπου 77%, το οποίο ήταν το τέταρτο υψηλότερο στη Λατινική Αμερική.

Για τον Γκεβάρα, όμως, η πρόσβαση στην εκπαίδευση σε ένα καθαρό, καλά εξοπλισμένο περιβάλλον ήταν εξαιρετικά σημαντική και γι’ αυτό, το 1961, το οποίο ονομάστηκε «έτος της εκπαίδευσης», ο Γκεβάρα έστειλε εργάτες, γνωστούς ως «ταξιαρχίες κατά του αναλφαβητισμού» για να χτίσουν σχολεία και να εκπαιδεύσουν δασκάλους στην ύπαιθρο.

Μέχρι το τέλος της θητείας του Κάστρο, το ποσοστό είχε αυξηθεί στο 96% και, μέχρι το 2010, το ποσοστό αλφαβητισμού στην Κούβα για τα άτομα άνω των 15 ετών ήταν 99%.

5. Αμφισβήτησε τις πολιτικές της Σοβιετικής Ένωσης

Μετά από μια σειρά πολιτικών που εφάρμοσε η Σοβιετική Ένωση, ο Γκεβάρα απογοητεύτηκε από τη Μόσχα, κάτι που φρόντιζε να αναδεικνύει σε κάθε διεθνές φόρουμ.

Μάλιστα, αφού ο Σοβιετικός ηγέτης, Νικίτα Χρουστσόφ, απομάκρυνε τους πυρηνικούς πυραύλους από την Κούβα κατά τη διάρκεια της πυραυλικής κρίσης του 1962, ο Γκεβάρα αμφισβήτησε τη δέσμευση της Μόσχας στον διεθνή σοσιαλισμό.

Παράλληλα, ήταν επικριτικός απέναντι στη σοβιετική επιμονή να συνεχίσει η Κούβα να ειδικεύεται στη ζάχαρη.

«Οι σοσιαλιστικές χώρες είναι, κατά κάποιο τρόπο, συνένοχοι της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης», είχε επισημάνει σε μια συγκέντρωση επαναστατών στο Αλγέρι.

6. Λάτρευε την ποίηση

Λόγω του προβλήματος που αντιμετώπιζε με το άσθμα, ιδιαίτερα κατά φοιτητικά του χρόνια έβρισκε καταφύγιο στην ποίηση.

Η ποίηση έγινε κατά κάποιον τρόπο το «απάγκιο» του και στον τάφο του βρήκαν ένα παλιό πράσινο βιβλίο με ποίηση που είχε αντιγράψει με το χέρι, με αποσπάσματα από έργα του Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα, του Περουβιανού ποιητή Σέσαρ Βαγιέχο και του Κουβανού ποιητή Νικολάς Γκιγιέν.

Ήταν επίσης θαυμαστής του Ουώλτ Ουίτμαν και του Τζον Κιτς.